Het is niet eerlijk verdeeld…
Het is midden in de winter en ik zie dat ik dit blog nooit geplaatst heb...
dus nu midden in de kou toch nog een warm blog over mijn vakantie met mijn twee puberzoons. Het was een heerlijke vakantie maar in
het begin wel even wennen. Zo dicht ineens op elkaar in de tent. In mijn tomeloze enthousiasme ging
ik broodjes halen, koken, waterflessen bijvullen, de tent vegen, de vuilniszakken wegbrengen naar
een roteind buiten de camping. Al gauw besefte ik me dat ik hard aan het werk was.
Mijn zoons? Die hadden nergens last van, lekker chillen! En ik? ik werd er moe en
moedeloos van, besefte me dat ik zo niet uit zou rusten. Dus tja..het er even over gehad. Dat ging
niet zonder slag en stoot. Ik benoemde dat ik ook lekker wil “chillen” in mijn vakantie. Dat
leverde eerst weinig begrip op (pubers..). ze zeiden: “mam, jij bent dan heel druk in de weer,
waarom zouden wij het dan nog doen? Uiteindelijk met wat onderhandelen hebben we de taken
herverdeeld. En tja sommige taken vielen van het lijstje. Mijn zoons vonden namelijk dat er ook
dingen op het lijstje stonden die echt niet nodig waren (tent elke dag vegen, per se naar de bakker
voor broodjes) en daar hadden ze wel een beetje gelijk in, dus moeders moest de lat
wat lager leggen.. grappig genoeg zie ik nu pas bij terugkomst de overeenkomst met teams. Ook daar
zijn er altijd verschillende rollen: collega’s die zich verantwoordelijk voelen en veel taken oppakken
en collega’s die wat meer achterover leunen. Beiden houden elkaar in de klem, de harde werkers
hebben veel op hun bordje, weten vaak ook goed hoe het moet en tja blijven alles oppakken. Andere
collega’s die minder oppakken, zijn vaak benauwd dat ze het niet goed doen als ze wat oppakken ("nee... niet zo...!") of
denken misschien wel hetzelfde als mijn zoons (jij doet het toch al?). Voor de duidelijkheid: het gaat
niet nu over goed en fout, wel over hoe je binnen de situatie (een steeds wisselende bezetting,
weinig communicatie, verschillende verwachtingen) het beste ervan maakt en dan soms ineens
merkt dat je in een bepaalde rol vastzit alleen of samen. En tja als je aanneemt dat de ander toch wel
begrijpt dat er actie wordt verlangd, het niet bespreekt, dan krijg je gedoe.
Herkenbaar?
Loop jij wel eens hopeloos vast in de samenwerking in je team? En wil je graag ondersteuning om dit
op te lossen? Laat het me weten en dan kijken we of ik iets voor je kan betekenen.

Reactie plaatsen
Reacties